Rozdział 35

                                                                   *Perspektywa Harrego*


Czułem , że to wszystko źle rozegrałem.Nie mogłem pozwolić odejść osobie , na której tak cholernie mi zależało. Biłem się z moimi myślami patrząc jak kołek w sylwetkę oddalającej się dziewczyny. W końcu jednak opamiętałem się i rzuciłem się w pogoń za Ronnie. Moje nogi powoli odmawiały mi posłuszeństwa  , jednak ja się nie poddawałem i pędziłem dalej. Nagle zauważyłem tak dobrze znaną mi brunetkę siedzącą na ławce z twarzą schowaną w rękach. Ten widok sprawiał , że serce mi się krajało dlatego postanowiłem porozmawiać z nią ponownie. Nieco zwolnionym tempem i ciężko dysząc szedłem w stronę mojej Ronnie , jednak coś mi przeszkodziło. Tą przeszkodą okazał się najpierw łomot , a następnie przeszywający ból , w skutek którego wijąc się runąłem na ziemię ...
                                  *Perspektywa Ronnie*


Biegłam cały czas przed siebie , a łzy którym pozwalałam swobodnie płynąc powoli zakłócały mi dobrą widoczność.  Jednym ruchem ręki wytarłam słone krople i odwróciłam się. W tyle ujrzałam Harrego , który za wszelką cenę próbował mnie dogonić , co wyglądało bardzo śmiesznie , ponieważ chłopak był cały czerwony i ledwo powłóczył nogami. W końcu jednak moje nogi odmówiły mi posłuszeństwa , przez co usiadłam na pobliskiej ławce dając ponowny upust moim emocjom. Wcześniej jednak postanowiłam schować swoją twarz w dłoniach , aby czasami któryś z natrętnych paparazzich nie zechciał mnie sfotografować.  Nagle usłyszałam potworny huk. Momentalnie otworzyłam oczy i zauważyłam rowerzystę pochylonego nad chłopakiem , który był nawet podobny do Harrego -  na głowie miał bujne loki ,  a ubrany był w dżinsy , białe conversy i T-Shirt ... chwila - TO WŁAŚNIE BYŁ MÓJ HAZZA ! Spanikowana szybko do niego podbiegłam i upewniając się, że obrażenia nie należą do poważnych zajęłam  się  rowerzystą , który był również spanikowany
- Czy ty jesteś nie normalny !? - wrzasnęłam  na początek  , po czym zaczęłam wysyłam mu wściekłe spojrzenia 
- Przecież ja nie zrobiłem tego specjalnie ! On sam wlazła na ścieżkę rowerową ! Na prawdę nie chciałem ! - mówił cały podenerwowany 
- To nie mogłeś przyhamować  ? człowieku on mógł zginać ! - Nadal wrzeszczałam w skutek czego zebrało się wokół nas całkiem duże stadko ciekawskich ludzi pomieszanych z fotoreporterami , którzy robili zdjęcia to mi , to Harremu , który nadal leżał na ziemi 
- Przepraszam , jechałem z duża prędkością - powiedział w końcu chłopak , a z jego oczu poleciały pojedyncze łzy . Nie powiem , zrobiło mi się go szkoda , dlatego postanowiłam mu już odpuścić. 
- Dobra już nie ważne , tylko następnym razem bądź bardziej uważny - powiedziałam już łagodniejszym tonem jednocześnie pomagając Hazzie wstać. 
- Idziemy do szpitala dasz radę ? - zwróciłam się troskliwie do loczka. Ten niestety pokręcił głową wskazując na nogę i mówiąc , że potwornie go boli. 
- Mogę wziąć go na ramę mojego roweru .. - zaproponował nieśmiało rowerzysta , który nadal koło nas stał. Na początku miałam lekkie wątpliwości , jednak w odwrotności do mnie Harry od razu się zgodził zasiadając na wyznaczonym miejscu i odjeżdżając.  Po chwili namysłu ja ruszyłam za nimi ,a  niektórzy paparazzi za mną. Po około dwóch minutach byłam już na miejscu. Harrym od razu zajęli się lekarze , więc ja poszłam piętro wyżej , gdzie znajdowali się moi przyjaciele. 
- yy cześć - powiedziałam nieśmiało wchodząc do sali i ścierając resztki spływającego tuszu do rzęs. 
- heeej ! - odpowiedzieli pozostali zgodnie 
- a gdzie podział się nasz lokowaty przyjaciel ? - zapytał Louis ze śmiechem 
- no cóż ... - zaczęłam , jednak dokończenie n nie było mi dane , ponieważ do sali weszła pielęgniarka , która oznajmiła , że z Harrym wszystko jest w porządku i czeka na mnie w poczekalni. Niezmiernie ucieszyłam się , że loczek wyszedł z tego cały i zdrowy i od razu chciałam do niego iść , jednak czułam , że jestem winna wyjaśnienie moim przyjaciołom , którzy aktualnie obdarowywali mnie na wzajem pytającymi spojrzeniami  
- no bo .. yyy...my z Harrym lekko się posprzeczaliśmy i .. tak jakoś wyszło , że Hazzę potrącił rower - powiedziałam na jednym wdechu , po czym wyszłam z sali kierując się piętro niżej nie dając szansy na jakiekolwiek pytania ze strony moich przyjaciół ...
                                         *Perspektywa Nicole*


Kiedy Harry oznajmił , że razem z Ronnie idą porozmawiać , że to będzie coś w stylu zaproszenie na obiad do rodziców , czy coś w tym stylu ,a  nie że znowu się pokłócą. 
- coś długo ich nie ma , może powinniśmy iść ich poszukać ? - zapytała Bella tuląca się do torsu Louisa , który z kolei bawił się jej włosami i próbował zrobić warkoczyka , co marnie mu wychodziło 
- nie martw się , na pewno gdzieś poszli i zapomnieli nas poinformować , a teraz bawią się w najlepsze - zaczęłam pocieszać dziewczynę tuląc do siebie swojego ukochanego blondynka   
- tsaa albo mile spędzają czas w pobliskiej toalecie - parsknął Zayn , na co wszyscy roześmialiśmy się. W tym momencie do sali wleciała zdyszana Ronnie , który chyba płakała , ale jak zwykle próbowała tego nie pokazywać
- yy cześć - powiedziała trochę nieśmiało 
- heeej ! - odpowiedzieliśmy jej 
- a gdzie podział się nasz lokowaty przyjaciel ? - zapytał Louis nadal nie mogąc opanować śmiechu 
- no cóż ... - zaczęła mówić , jednak jej wypowiedź przerwała jakaś pielęgniarka , która oznajmiła , że z Harry wszystko jest już dobrze i  że czeka on na Ronnie piętro niżej w poczekalni. Dziewczyna najprawdopodobniej wiedziała o co chodzi , jednak my nie i czekaliśmy z wielkim zaciekawieniem na jej wytłumaczenie 
- no bo .. yyy...my z Harrym lekko się posprzeczaliśmy i .. tak jakoś wyszło , że Hazzę potrącił rower - powiedziała błyskawicznie i zanim zdążyliśmy te wszystkie słowa przeanalizować , jej już nie było. Zaraz po wyjściu Ronnie do mojej sali wszedł lekarz , który oznajmił nam , że czas odwiedzin dobiegł końca i moi przyjaciele muszą już wyjść. Oni o dziwo posłusznie wykonali polecenie lekarza i chwilę później ich również nie było. Poszłam więc umyć zęby oraz wziąć prysznic i już po pięciu minutach leżałam w łóżku. Tam analizując dokładnie wydarzenia z dzisiejszego dnia zasnęłam ... 
                                      *Perspektywa Harrego*


U lekarza okazało się , że mam tylko skręconą kostkę. Mężczyzna ominął mi jeszcze spuchniętą kostkę owinąć bandażem i  rozkazał mi nie przemęczanie się. Po wyjściu z gabinetu nie mając co ze sobą zrobić usiadłem na jednym z krzesełek znajdujących się w poczekalni i pogrążyłem się w myślach. Nagle poczułem , że ktoś koło mnie usiadł 
- co się stało ? - zapytała ciepłu głos. Wtedy dopiero obejrzałem się i zobaczyłem niewielką blondynkę około czterdziestki ubraną w biały kitel - pielęgniarka. 
- nic po prostu czekam na ... - i tu się na chwilę zatrzymałem. Miałem wtedy ogromny mętlik w głowie , ponieważ nie wiedziałem kim teraz jest dla mnie Ronnie. Nie była już moją dziewczyną, ale wrogiem również się nie stała .. - ... przyjaciółkę. Jest ona piętro wyżej u Nicole Moore  - dokończyłem 
- aaa znam ją , poczekaj chwilę. - powiedziała z uśmiechem , po czym wstała i windą pokierowała się na górę. Chwilę później znów ktoś koło mnie usiadł , jednak tym razem bez trudu rozpoznałem w tej osobie moją Ronnie , której słodki zapach perfum już dawno dostał się do moich nozdrzy. 
- Jak noga ? - zapytała troskliwie 
- yym dobrze , słuchaj musimy porozmawiać - powiedziałem , a lekki uśmiech dziewczyny zszedł z jej twarzy 
- słucham - powiedziała zmieniając swój ton na bardziej stanowczy
- przedtem .. wszystko zepsułem .. dlatego najpierw chciałbym cię przeprosić.  - powiedziałem z dokładnością mówiąc każde słowo
- dobrze , tylko po prostu powiedz co się stało. - odpowiedziała nie zmieniając tonu 
- no bo widzisz ...  ja ... poznałem kogoś i ... nie chciałem cię ranić , ponieważ jesteś jedną z najważniejszych osób w moim życiu i dlatego błagam cię, abyś mi to wybaczyła i żebyśmy zostali przyjaciółmi -  powiedziałem  patrząc przy tym głęboko w jej oczy 
- Harry .. w zasadzie to wiesz co ? cieszę się, że to powiedziałeś , ponieważ wszyscy moi byli cały czas mnie okłamywali i prawdy dowiadywałam się między innymi od znajomych, dlatego zyskałeś u mnie dużego plusa , przez który wybaczam ci i choć wiem , że to nie będzie należało do najłatwiejszych , spróbuję się z tobą zaprzyjaźnić. - powiedziała już nieco radośniej i ściskając mnie mocno. Ja oczywiście równie się ucieszyłem i ucałowałem dziewczynę w czoło. Przyznam , że bardzo ucieszyła mnie reakcja na to wszystko Ronnie , ponieważ niektóre dziewczyny przy takich akcjach odstawiają jakieś głupie szopki , a ona przyjęła to dość dobrze. Chwile jeszcze wspólnie posiedzieliśmy w szpitalu , po czym wsiedliśmy do wcześniej zamówionej taksówki , która zawiozła nas na nasze osiedle. Tam oboje pożegnaliśmy się i rozeszliśmy do swoich domów. Kiedy otwierałem drzwi dało się słyszeć głosy dochodzące z salonu , dlatego to właśnie tam się po chwili udałem. W salonie siedzieli moi przyjaciele wraz z naszym managerem Paulem i zawzięcie o czymś dyskutowali. 
- a gdzie to się było ? - zapytał Paul , kiedy przekroczyłem próg salonu
- byłem w szpitalu - powiedziałem wskazując na moją kostkę - jest skręcona , ale lekarz powiedział , że jak po oszczędzam ją kilka dni to wszystko będzie już dobrze. - dodałem. Chwilę jeszcze tłumaczyłem się z mojego dnia , po czym w szóstkę zaczęliśmy omawiać jutrzejszy wywiad. Po upływie godziny Paul pojechał do swojego domu ,a  my grzecznie położyliśmy się spać ... 
                                    * Perspektywa Ronnie*


Właściwie to byłam trochę smutna i szczęśliwa dzisiejszym dniem. Oczywiście ja nadal kochałam Harrego ,a le jest takie powiedzenie '' Jeśli kogoś kochasz to daj mu odejść .. '' prawda ? Dlatego bez żadnych scen pogodziłam się z Hazzą , ponieważ za dużo bym straciła zrywając kontakt z nim i z pozostałą czwórką moich kochanych wariatów. Pogrążona w myśleniu nie zauważyłam , kiedy doszłam pod swoje drzwi. Światło w kuchni było zapalone, dlatego poszłam od razu tam z myślą , że znajduje się tam Jasmine. Nawet nie wyobrażacie sobie jakie wielkie było moje zdziwienie pomieszane z ogromną radością , kiedy zauważyłam , że oprócz mojej przyjaciółki w kuchni znajduje się jeszcze ... 
*********************************************************************************
Przepraszam was , że na początku powiedziałam , że na nowy rozdział poczekacie do 7 lipca - cóż moje umiejętności matematycznie nie są zbyt dobre , a z Chorwacji wróciłam dzisiaj < o 3.00 nad ranem> . Rozdział pisany był w drodze i miałam dodać go o wiele szybciej ,ale wiecie rozpakowywanie się itp... dopiero teraz znalazłam czas  :)   Mam nadzieje , że rozdział się wam podoba , a jeśli nie to przepraszam :)
8 KOMENTARZY = NR < już na pewno po tych 8 komach będzie od razu dodany rozdział OBIECUJĘ >
Ronnie Xx